PIĄTEK

DUCH, KTÓRY ODNAWIA

Komentarz na wejście
Pierwszym darem Jezusa Zmartwychwstałego jest pokój. Chrystus
daje go swoim uczniom, dzisiaj także i nam. W słowie ‘pokój’ mieści się
wiele: dobrobyt, powodzenie, zdrowie, zgoda. Jesteśmy zaproszeni,
aby trwać w jedności, którą daje Duch Święty dzięki trosce właśnie
o pokój w naszej wspólnocie – w Kościele. Z wdzięcznością rozpocznijmy
tę Eucharystię, otwarci na Ducha Świętego i Jego natchnienia.
Modlitwa wiernych
Do Boga Ojca, który prowadzi nas na drogę pokoju, zanośmy naszą
modlitwę.
– Twojej Opatrzności, Boże, powierzamy Kościół, obdarz go jednością
i uczyń papieża Franciszka, biskupa N. oraz wszystkich ludzi
ochrzczonych narzędziami pokoju.
– Twojej Opatrzności, Boże, powierzamy przywódców Unii
Europejskiej, zabiegających o zgodę wśród jej państw, spraw, żeby
byli niezłomni w sprawowaniu swojej misji.
– Twojej Opatrzności, Boże, powierzamy wolontariuszy, nauczycieli,
wszystkich świeckich misjonarzy, spraw, żeby wprowadzali miłość
i dobro w życie ludzi.
– Twojej Opatrzności, Boże, powierzamy tych, którzy przeszli już do
życia wiecznego, spraw, aby w Twojej obecności odnaleźli szczęście
bez końca.
– Twojej Opatrzności, Boże, powierzamy siebie nawzajem, prosimy,
udzielaj nam swojego Ducha i budź w nas troskę o zgodę i jedność
w całej parafii.
Boże, spójrz na wierzących, którzy zgodnie wołają do Ciebie
o pokój i pomagaj nam „znosić siebie nawzajem w miłości”.
Rozważania różańcowe (tajemnice bolesne)
Razem z Tobą, Maryjo, przyzywamy dzisiaj Ducha Świętego, z prośbą,
aby On nas poprowadził, pozwolił nam wejść sercem w mękę
Zbawiciela i odnowił w nas wiarę.
1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
W jaki sposób mam modlić się, gdy wszystko wokół się wali, gdy
ludzie mnie nie rozumieją, gdy czuję się opuszczony i czarno widzę
swoją przyszłość? Jezus, drżący i ogarnięty smutkiem, pokazuje, żeby
właśnie w trudnych chwilach powierzać siebie, swoje sprawy i przyszłość
Ojcu, który najlepiej rozumie swoje dzieci.
Duchu Święty, odnów we mnie postawę dziecka Bożego, abym
w utrapieniach nie szukał ucieczki, ale powierzał swoje życie najlepszemu
Ojcu.
2. Biczowanie Pana Jezusa
Czyje zadowolenie jest dla mnie najważniejsze? Na czyich względach
najbardziej mi zależy? Piłat przekonany o niewinności Jezusa
ulega naciskom tłumu. Wydaje sprawiedliwego, aby zadowolić ludzi
opętanych nienawiścią. Jezus przeciwnie – nie dba o to, co miałoby
przynieść Mu korzyść. Do końca zachowuje godność i niezłomność.
Duchu Święty, odnów we mnie postawę niezłomności, abym nie
ulegał naciskom ludzi ogarniętych nienawiścią.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Jak powstrzymać obraźliwe słowa? Jak zachować się, gdy silniejsi
znęcają się nad słabszym? Dzieci od najmłodszych lat uczone są, aby
nie śmiać się z koleżanek i kolegów, żeby nie używać wobec nich
obraźliwych słów. Ale to dorośli wyśmiewali Jezusa, to dorośli bawili
się Jego kosztem i uczynili z Niego pośmiewisko. A On im nie odpłacał
tym samym.
Duchu Święty, odnów we mnie wrażliwość i niezgodę na krzywdy,
które ludzie zadają sobie słowami.
4. Droga krzyżowa Pana Jezusa
Jezus zmagał się z krzyżem, który przytłaczał Go i był zbyt wielkim
ciężarem dla bardzo już umęczonego człowieka. Dlatego nie z litości,
ale z przekonania, że skazany Jezus nie dojdzie o własnych siłach,
żołnierze zmuszają do pomocy Szymona z Cyreny. Ta scena pokazuje,
że pewne ciężary dla pojedynczych osób są zbyt wielkie do udźwignięcia.
Duchu Święty, odnów w nas ducha braterstwa, abyśmy podnosili
na duchu tych, którzy już nie mają sił, aby zmierzyć się z przeciwnościami.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Czy Bóg może opuścić człowieka? Jezus w ostatnich minutach nie
przestaje mówić do Boga. Nie przestaje pytać: dlaczego tak się dzieje?
Choć te słowa brzmią jak wyrzut, to są one pytaniem skierowanym do
osoby. Jezus daje przykład, aby nawet w chwilach całkowitej ciemności
i zwątpienia nie tracić kontaktu z Bogiem, ale przyzywać Go bardzo
mocno, z całych sił.
Duchu Święty, odnów w nas przekonanie o tym, że zawsze żyjemy
w obecności Boga i nic nie jest nas w stanie od Niego odłączyć.
Czytanka różańcowa
Już w IV wieku jeden ze starożytnych pisarzy ułożył hymn o Trójcy
Świętej, w którym Ojciec nazwany jest „Źródłem”, Syn – „Rzeką”, a Duch
Święty – „Nawodnieniem”. Podobną myśl zawiera Sekwencja na dzień
Pięćdziesiątnicy, w której wierni zwracają się do Ducha Świętego:
„oschłym wlej zachętę”, co dosłownie tłumaczy się z łaciny: „nawodnij
to, co oschłe”. Obie te modlitwy zawierają porównanie Ducha
Świętego do wody, ponieważ tak jak ona jest potrzebna do życia, tak
Duch Święty swoim działaniem odnawia i ożywia.
Obraz Ducha Świętego, który odnawia i przywraca życie, staje się
bardziej zrozumiały w kontekście problemu ekologicznego, dotyczą-
cego ogromnych obszarów znajdujących się na wszystkich kontynentach,
a mianowicie problemu pustynnienia. Pustynnienie polega
na tym, że niezbyt wilgotne tereny stają się coraz bardziej suche, co
doprowadza do zamierania tam życia i poszerzania się terenu pustyni.
Setki tysięcy hektarów ziemi uprawnej każdego roku są wchłaniane
przez powiększającą się pustynię. Podobnie jak ziemia usycha bez
wody i przestaje wydawać owoce, tak człowiek pozbawiony łączności
z Bogiem, pozbawiony czasu spotkania z Nim, pozbawiony kontaktu
ze słowem Boga, pozbawiony Eucharystii – staje się pustynią, która
ciągle się poszerza. Postawę człowieka tęskniącego za obecnością
Boga przedstawia psalm 51: „Boże, mój Boże, do Ciebie tęskni moje
ciało jak pustynna, sucha i pozbawiona wody ziemia!” (Ps 51, 2).
Odnowa człowieka dokonuje się w sakramentach, poprzez które
działa Duch Święty oraz poprzez przyjmowanie słowa Boga, które
dzięki Duchowi Świętemu staje się dla nas żywe i aktualne.
Święty Franciszek z Asyżu, będąc młodym, bogatym człowiekiem,
usłyszał słowa, które skłoniły go do działania i dzięki Duchowi Świętemu
rozpoznał te słowa jako aktualne i skierowane specjalnie do niego, co
odbiło się znacząco na jego osobie.
Także i dziś Duch Święty odnawia, to znaczy sprawia, że to, co
dawne, staje się obecne i aktualne. Że słowo Boga z taką samą mocą
może poruszać i dziś, tak jak poruszyło do działania św. Franciszka.
Duch Święty odnawia, czyli przywraca w każdym z nas naturalną
otwartość na natchnienia Boga.
Prosimy Cię, Duchu Święty, przemieniaj nasze kamienne serca
w serca, które chętnie słuchają Twojego głosu i są podatne na Twoje
natchnienia. Odnawiaj nas, abyśmy trwając w łączności z Tobą, czerpali
życie z sakramentów, wierzyli w słowa Ewangelii i zachowywali je.
Ks. Kamil Kowalski, Radom