WTOREK

DUCH, KTÓRY DAJE ŻYCIE

Komentarz na wejście
W Eucharystii przyjmujemy życie, które daje nam Bóg Ojciec, posyłając
swojego Syna Jezusa Chrystusa. On przychodzi i działa w mocy
Ducha w sercach wierzących. Sami na różne sposoby szukamy życia
i przekonujemy się, jak szybko ono w nas słabnie, kiedy działamy
po swojemu, jedynie według naszych pomysłów. Stańmy w pokorze
i prośmy Boga, aby prowadził nas mocą swojego Ducha, który daje
prawdziwe życie.
Modlitwa wiernych
Bogu, który jest Dawcą życia, powierzajmy najważniejsze sprawy
Kościoła, świata i nasze osobiste intencje.
– Módlmy się za papieża, biskupów, prezbiterów i diakonów, aby
z odwagą i entuzjazmem ogłaszali światu, że Bóg przez swojego
Ducha odnawia życie tych, którzy na Niego się otwierają.
– Módlmy się za misjonarki i misjonarzy, którzy na wszystkich
kontynentach zanurzają ludzi w tajemnicy Chrystusa, aby pozwalali
prowadzić się ożywczej mocy Ducha Bożego.
– Módlmy się za tych, którzy jeszcze nie znają Chrystusa lub odłączyli
się od Niego przez grzech, aby spotkanie z Jego świadkami
pomogło im doświadczyć życia w Panu.
– Módlmy się o pokój na świecie, aby konflikty wprowadzające
podziały między ludźmi zostały przezwyciężone mocą Chrystusa.
– Módlmy się za zmarłych, którzy zakończyli swoją ziemską pielgrzymkę
wiary, aby w królestwie Ojca otrzymali pełnię życia.
– Módlmy się za nas samych, abyśmy każdego dnia byli gotowi
przyjmować tchnienie Ducha, który daje prawdziwe życie.
Boże żywy i prawdziwy, który objawiasz swoją miłość i pragniesz,
abyśmy w Tobie odnajdowali pełnię życia, przyjmij nasze prośby.
Rozważania różańcowe (tajemnice bolesne)
W rozważaniach bolesnej części różańca razem z Maryją będziemy
towarzyszyli Jezusowi w wydarzeniach bezpośrednio poprzedzających
Jego śmierć na krzyżu. Jest to droga pasji, miłości i oddania
siebie Ojcu. Chrystus podjął ją ze względu na ludzi, aby nie trwali
w mrokach grzechu, ale zostali wyzwoleni i otrzymali nowe życie. Dar
nowego życia niosą światu misjonarze głoszący miłość Boga objawioną
w Jezusie.
1. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Przed męką Jezus trwa na kolanach przed Ojcem. W słowach modlitwy,
którą wypowiada, wyraża gotowość wypełnienia Jego woli. Jezus
wziął na siebie każdy grzech, a więc i mój grzech. W Nim zło zostało
zniszczone, pokonane raz na zawsze. Tak jak Jezus w chwilach udręki
w Ogrójcu otrzymał pokrzepienie, tak też i ja, idąc przez życie w Duchu
Jezusa, otrzymuję umocnienie w momentach zniechęcenia i lęku.
Módlmy się o odwagę i moc trwania przy Panu dla misjonarzy, którzy
odczuwają osamotnienie i utrudzenie.
2. Biczowanie Pana Jezusa
Jezus doświadcza ogromnego cierpienia. Do bólu fizycznego dołącza
pogarda ze strony ludzi, którzy Go osądzają. Jest wyśmiany, poniżony
i odrzucony. Jednak nie przeciwstawia się, nie broni. Przyjmuje
wszystko. Miłość nie ma w sobie lęku, jest gotowa na każde poświęcenie.
Z taką miłością Chrystus przychodzi do mnie każdego dnia.
Biczowany Jezus jest i dzisiaj obecny w tych, którzy cierpią z powodu
niezrozumienia i niesłusznych oskarżeń.
Módlmy się za misjonarzy, aby w cierpieniach i przeciwnościach,
których doświadczają, z ufnością wznosili swoje serca do Pana.
3. Cierniem ukoronowanie Pana Jezusa
Porusza nas widok Jezusa w koronie cierniowej. Nie chodzi jednak
tylko o wzruszenie. Nie chodzi nawet o przyznanie, jak wiele musiał
cierpieć. Chodzi o to, aby w poranionym obliczu Pana spotkać Boga
zaangażowanego w życie człowieka, w moje życie; spotkać Boga, który
mówi: to wszystko dla ciebie, abyś mógł żyć wyzwolony z mocy zła.
Módlmy się za osoby włączające się w posługę ewangelizacji, aby
przemienione Bożą miłością prowadziły ludzi do poznania miłosiernego
oblicza Jezusa.
4. Droga krzyżowa Pana Jezusa
Podczas publicznej działalności Jezus był w drodze. Towarzyszyli
Mu uczniowie oraz tłum ludzi. Przechodził z miejsca na miejsce, aby
wszędzie głosić miłość. Kierował się ku Jerozolimie, aby tam też wejść
na drogę i przejść pomiędzy tłumem ludzi – teraz już jednak inaczej,
bo umęczony i z koroną cierniową na głowie. Jezus idzie obarczony
ciężarem krzyża. Niesie na sobie moje bóle i strapienia, upadki
i momenty oddalenia od Boga. Nie jest to jednak dla Niego droga
udręki, lecz miłości.
Módlmy się za misjonarzy, aby z miłością trwali przy Panu nawet
podczas największych prób związanych z ich posługą.
5. Śmierć Pana Jezusa na krzyżu
Jezus przybity do krzyża powierza się Ojcu i wypełnia Jego wolę.
Jest pełen miłości do człowieka. Staje przed światem jako sługa
zbawienia. Służy sobą. Oddaje ducha po to, abym ja mógł otrzymać
Boże życie. Chrystus traci życie, abym ja mógł je zyskać.
Módlmy się za misjonarzy, aby byli zdolni dawać z siebie wszystko
i wprowadzać ludzi w prawdziwe życie w Jezusie.
Czytanka różańcowa
Św. Paweł napisał w liście do Rzymian: „Miłość Boża rozlana jest
w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”
(Rz 5, 5). Ten, kto otrzymał Bożą miłość, otrzymał jednocześnie udział
w Duchu Świętym i został z Nim zjednoczony. Dlatego życie chrześcijańskie
jest rozumiane jako życie w Duchu Świętym, który prowa-
dzi do wewnętrznej przemiany. Jego obecność wprowadza całego
człowieka w nowe życie: w życie kształtowane przez wiarę działającą
za pośrednictwem miłości. Jest to życie wewnętrzne. Czym ono tak
naprawdę się charakteryzuje? Jest wnikaniem w sens tajemnicy wiary
i odkrywaniem, że Bóg zamieszkuje w duszy. A jaka jest tu rola Ducha
Świętego? Pełni On przede wszystkim funkcję oświecania człowieka
i prowadzi do prawdziwego poznania mądrości Bożej.
Z tekstu Dziejów Apostolskich (Dz 2, 1-11) mówiącego o zesłaniu
Ducha Świętego, dowiadujemy się, że Jego zstąpieniu towarzyszy
ruch, dzieje się coś dziwnego, powstaje zamieszanie, ludzie zbiegają
się z różnych stron, bo słyszą jak ci, którzy zostali napełnieni Duchem
Świętym, mówią obcymi językami. Z entuzjazmem opowiadają
o Bogu. Ci sami ludzie, którzy oczekiwali na zapowiedzianego przez
Jezusa Ducha Świętego mocno przestraszeni, w ciszy, w zamknięciu,
teraz odważnie wychodzą do miasta, są pełni energii i siły. Tak ich
przemienił Duch Święty, tak ich ożywił. Wydobył z nich moc i odwagę.
Trwamy w Tygodniu Misyjnym, którego hasłem są słowa: „Pełni
Ducha i posłani”. Nasze myśli biegną w stronę wszystkich misjonarzy,
zarówno duchownych, jak i świeckich. Poprzez ich posługę Bóg mówi
dzisiaj do świata o swojej miłości i zbawieniu w Chrystusie. Ci, którzy
głoszą Ewangelię wszędzie, gdzie Pan ich posyła, nie działają swoją
mocą, ale otrzymują moc z wysoka. Otrzymują Ducha Świętego,
który nie tylko umacnia w nich życie wewnętrzne, życie Boże, ale jest
również Duchem ożywiającym, pobudzającym ich gorliwość i zapał
misyjny.
Przez wstawiennictwo Maryi, która zrodziła Dawcę Życia, prośmy
dzisiaj Boga, aby ciągle posyłał z Ewangelią misjonarzy działających
w mocy Ducha Jezusa, którzy będą prowadzili ludzi ku pełni zbawienia
i życia w Panu.
Ks. Paweł Wołczański, Legnica