PONIEDZIAŁEK – 19 X
OTO JA, RODZIC, POŚLIJ MNIE

Komentarz na wejście

„Łaską bowiem jesteście zbawieni”. Bóg bogaty w miłosierdzie okazuje nam swoją łaskę, która jest niezasłużonym darem. Bóg przywraca nas do życia niezależnie od naszej ludzkiej kondycji i grzechu. Jest w tym zawarta olbrzymia mądrość, której nikt z nas nie jest w stanie pojąć. My – grzeszni, dostępujemy łaski przebywania w Chrystusie, który jest uosobieniem doskonałej miłości i życia w pełni.
On daje nam siebie samego w Eucharystii. Codziennie Kościół celebruje jedną z największych tajemnic samego Boga i codziennie jesteśmy zaproszeni do udziału w owej Uczcie. Trwajmy zatem ufnie w tej świętej liturgii – powierzając Chrystusowi nasze rodziny. Panie, niech Twoja miłość i łaska przemienia nas i przygotowuje do spotkania z Tobą w wieczności.

Modlitwa wiernych

Pamiętając o wielkich dziełach Boga, których nieustannie dokonuje pośród nas, przedstawiajmy Mu z ufnością nasze prośby.
– Módlmy się za Kościół, by w swoim misyjnym posłaniu zawsze odważnie wychodził na peryferie ludzkiego życia, wiernie głosząc Ewangelię całemu stworzeniu. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za papieża Franciszka, wszystkich biskupów świata, kapłanów, diakonów, by nie wahali się okazywać serca Ludowi Bożemu, do którego są posłani. Panie, udziel łaski swoim sługom, by z oddaniem głosili Twoje zbawienie. Ciebie prosimy…
– Módlmy się, by młodzi u progu dorosłości nie bali się odczytywać z wiarą swojego życiowego powołania, zwłaszcza powołania do małżeństwa. Prośmy, by swoją ludzką miłość odczytywali w kluczu miłości Trójcy Przenajświętszej i dali tym samym początek pięknym rodzinom. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za małżeństwa, które borykają się z problemem niepłodności, by zawierzali się Tobie – najlepszemu z Ojców. Panie, daj ukojenie w bólu, wlej w ich serca pokój i nadzieję i jeśli taka jest Twoja wola, uzdrów, by mogli w przyszłości pełnić z miłością rolę ojca i matki. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za zmarłych z naszych rodzin, za dusze naszych rodziców. Niech po trudzie ziemskiej pielgrzymki radują się w Tobie, Panie, w Twoim Królestwie. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za nas samych i za nasze rodziny, by silne wiarą i miłością zdołały odeprzeć wszelkie pokusy niosące rozłam i zniszczenie. Ciebie prosimy…
Jezu, wysłuchaj naszych próśb, które zanosimy do Ciebie i udziel nam potrzebnych łask.

Rozważania różańcowe (tajemnice radosne)

Rozważając tajemnice radosne zawierzajmy Bogu przez Maryję, naszą najczulszą Matkę, Matkę Pięknej Miłości, nasze rodziny, radości i smutki, czas teraźniejszy i przyszłość. Maryjo – Tyś naszą Wspomożycielką i Orędowniczką. Wypraszaj nam siłę i odwagę do świadczenia o Miłości Bożej w naszej codzienności.
1. Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie
Maryja to młoda dziewczyna i zarazem w planie Bożej Mądrości – Matka Zbawiciela całej ludzkości. Niewyobrażalne dzieło Odkupienia spotkało się z delikatnością, skromnością i pokorą. Młodość i zarazem ogromna dojrzałość spotkały się w osobie Maryi. Ona, mimo wielu przeciwności, jest gotowa wypełnić Boży plan. Jest wybrana i posłana przez Boga. Przyjmuje na siebie rolę Matki, najpierw Matki Jezusa – później Matki każdej i każdego z nas.
Maryjo – łaski pełna – proś za wszystkimi matkami i za wszystkimi ojcami, by niezależnie od trudnych okoliczności, nie bali się przyjąć z otwartością każdego poczętego życia.
2. Nawiedzenie świętej Elżbiety
Maryjo – Ty jesteś najlepszą z matek. Twoja obecność umacnia i utwierdza w wierze, nadaje sens naszemu ludzkiemu powołaniu do macierzyństwa i ojcostwa. Ty nie lękasz się niczego i ofiarnie pełnisz służbę na rzecz drugiego człowieka, bo wiesz, że osłania Cię moc Najwyższego. Prośmy za wstawiennictwem Maryi o uzdrowienie z lęku przed niepewnością jutra.
3. Narodzenie Pana Jezusa
Wielki i potężny Bóg z miłości do nas przyjmuje ludzką naturę. Uniża się, by być bliżej człowieka. Tajemnica Bożego Wcielenia, zapowiadana u proroków Starego Testamentu, staje się rzeczywistością. On podobny do nas we wszystkim, oprócz grzechu, przychodzi na świat uwikłany w grzech, by nas wyzwolić. Czy jesteśmy gotowi, by przyjąć prawdę o Bożym Wcieleniu i w tych najmniejszych i najbardziej bezbronnych dostrzec samego Boga? Ujrzeć Chrystusa w drugim człowieku – oto sedno życia chrześcijańskiego.
4. Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni
Przyjąć Jezusa i Jego Ewangelię bez względu na wszystko – to zadanie dla nas. Pozostać wiernym miłości mimo prześladowań, mimo oznak jawnego hejtu, na jaki współcześnie narażony jest każdy, kto przyjmuje Jezusa i świadczy o Nim – to niewątpliwie wielki akt odwagi. Jezus jest znakiem sprzeciwu dla wielu. A ten, kto podąża za Chrystusem, staje się równocześnie głosem sumienia dla świata. Prośmy o silną wiarę przezwyciężającą każdy lęk, który jest w nas.
5. Odnalezienie Pana Jezusa w świątyni
Wiara w Boga to jedność z Bogiem w każdej życiowej sytuacji. Syn jest w łączności z Ojcem, a Ojciec z Synem. W życiu często do głosu dochodzi nasza niedojrzałość, nasze „ego” wybija się ponad to, co Boże. Chcąc odnaleźć Boga na płaszczyźnie jednostkowej i wspólnotowej (rodzinnej), trzeba nam szukać Go w żywych znakach Jego obecności – w sakramentach, w Kościele. On tam jest i czeka na nas.

Czytanka różańcowa

„Oto ja, rodzic, poślij mnie”. Odpowiedzialne rodzicielstwo wymaga stałej troski o wzrost wiary. Być rodzicem i wychowawcą we współczesnym świecie nie jest zadaniem prostym i oczywistym. Jednak należy pamiętać o tym, że w zmaganiach wychowawczych nie pozostajemy sami.
Świadomość tego, kim jestem – „ja, rodzic” – oraz prośba, by w duchu wiary w Chrystusa i z Chrystusem realizować swoje powołanie – poślij mnie – wyrażają pełnię odpowiedzialności. Z jednej strony wiemy, jaką pełnimy rolę, z drugiej jesteśmy świadomi swojej niewystarczalności.
Ważne jest, by w refleksjach nad wychowaniem nie pominąć dwóch fundamentalnych prawd: po pierwsze – człowiek jest powołany do życia w prawdzie i miłości; po drugie – każdy urzeczywistnia siebie przez bezinteresowny dar z siebie samego. Odnosi się to zarówno do tych, którzy wychowują, jak i do tych, którzy są wychowywani. Wychowanie to obdarzanie człowieczeństwem. Wychowanie to miłość i obecność. Być rodzicem to realizować świętość życia chrześcijańskiego w wymiarze relacji, w której podmiotem jest zawsze człowiek.

Magdalena Kołtyś, Lublin