Październik


Aby osoby konsekrowane wzbudziły w sobie zapał misyjny i były obecne wśród ubogich, zepchniętych na margines i pozbawionych głosu.

 

O zapał misyjny dla osób konsekrowanych

RADY PAPIEŻA

Papież Franciszek na spotkaniu z przedstawicielami instytutów życia konsekrowanego
i stowarzyszeń życia apostolskiego w maju br. powiedział: „Uważajcie na te trzy „P”:
la preghiera, la povertà e la pazienza (modlitwa, ubóstwo i cierpliwość). Uważajcie! Myślę, że Panu podobają się radykalne wybory. Czy wasze wybory i decyzje będą osobiste czy wspólnotowe, niech będą zawsze wyborem modlitwy, ubóstwa i cierpliwości”.

ŻYCIE JAK KAŻDE INNE

W oczach Pana Boga życie konsekrowane nie jest ani lepszym, ani bardziej świętym, ani bardziej uprzywilejowanym od życia małżeńskiego. Ale na pewno jest życiem, od którego świeccy moją prawo wymagać więcej. To właśnie konsekrowani, czyli przeznaczeni na wyłączną służbę Chrystusowi, nieustannie w Niego wpatrzeni, są znakami Jego obecności
w świecie. Mają, jak niegdyś On, iść do ubogich, do tych, którzy zostali odrzuceni przez innych, mają być głosem tych, których dzisiaj nikt nie słucha. To nie jest łatwe.

TRZY WAŻNE SPRAWY

Konsekrowani to też tylko ludzie, ze swoimi słabościami i problemami. Dlatego właśnie tak ważne są modlitwa, ubóstwo i cierpliwość. Modlitwa, żeby ze spotkania z Panem czerpać siłę do właściwego przeżywania każdego dnia. Ubóstwo, czyli nie tylko życie proste pod względem materialnym, ale też pełne zaufania Najwyższemu, bo „ubogi” to ten, kto wszystko ma
„u Boga”, w Nim pokłada swoją ufność. I wreszcie cierpliwość… Cierpliwość do siebie samego, własnych ograniczeń, do słabości innych, do systemów społecznych. Cierpliwość bazująca na pewności, że przecież ostatecznie to Chrystus zwycięży.

Módlmy się, aby wszyscy konsekrowani swoje misyjne posłanie realizowali
z zapałem i radością, w modlitwie, ubóstwie i z cierpliwością.

PDM