Marzec

O formację duchową osobistą i wspólnotową

WSZYSTKO BADAJCIE

Każdego dnia ludzie stają wobec różnych decyzji. Wraz z ich podejmowaniem wytyczają kierunek swojej życiowej drogi i określają własny świat wartości. Przemyślaną decyzję poprzedza zazwyczaj dłuższy lub krótszy czas refleksji. Służy on poddaniu pod rozeznanie wszystkiego, co jest „za” lub „przeciw” danemu wyborowi.

W odniesieniu do życia duchowego rozeznanie jest działaniem, dzięki któremu człowiek bada to, czego doświadcza podczas wędrówki w wierze, aby poszukiwać prawdy i pójść za nią, a odrzucić wszystko, co fałszywe. Św. Paweł zachęca: „Wszystko badajcie, a co szlachetne − zachowujcie. Unikajcie wszelkiego rodzaju zła” (1 Tes 5,21-22).

Wejście na ścieżkę prawdy dokonuje się poprzez nawrócenie, przyjęcie Ewangelii Jezusa Chrystusa oraz rozpoznanie i pełnienie woli Bożej wiodącej ku zbawieniu. Człowiek pozwalający prowadzić się Duchowi Bożemu jest ukierunkowany na świętość, czyli życie w zjednoczeniu z Panem.

WYSIŁEK ROZEZNANIA

Jednak droga, jaką ma do przejścia osoba zanurzona w Bogu, wypełnia się w świecie, w którym nie brakuje niejasności i prób. Mogą one spowodować niepewność i zagubienie, dlatego tak bardzo potrzebny jest wysiłek rozeznania, co naprawdę jest miłe Bogu, a co Jemu przeciwne; co jest trwaniem w Nim, a co odrzuceniem Jego miłości.

Rozeznanie duchowe uczy patrzeć na świat oczami Bożymi. Dotyczy to zarówno osoby jako jednostki, jak i całych wspólnot starających się żyć Duchem Jezusa w Kościele. Źródłami rozeznania są przede wszystkim: słuchanie słowa Bożego, kierownictwo duchowe, trwanie we wspólnocie Kościoła i życie sakramentalne.

Módlmy się więc, aby cały Kościół dostrzegł pilną potrzebę formacji do duchowego rozeznania na poziomie osobistym i wspólnotowym.

TEKST: KS. PAWEŁ WOŁCZAŃSKI, DYR. PDM DIEC. LEGNICKIEJ