Czwartek – 22 X
Oto ja, z różańcem, poślij mnie
Komentarz na wejście

Wiara, która gromadzi nas przy ołtarzu, to skarb, dlatego chcemy się nim dzielić. Niech uczestnictwo we Mszy św. w Tygodniu Misyjnym i w Miesiącu Różańcowym uzdolni nas, ludzi z różańcem w ręku, do jeszcze pełniejszego zaangażowania w misyjne dzieło Kościoła.
Modlitwa wiernych
Pełni wiary przedstawmy najlepszemu Ojcu nasze prośby.
– Módlmy się za papieża, biskupów i kapłanów, misjonarzy i misjonarki, aby pielęgnowali ducha misyjnego wśród wiernych, by wszyscy ludzie mogli usłyszeć Dobrą Nowinę o zbawieniu. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za moderatorów, zelatorów i członków Żywego Różańca, aby byli duchowym i materialnym zapleczem dla misyjnego dzieła Kościoła. Ciebie prosimy…
– Módlmy się o nowe i liczne powołania do stanu kapłańskiego i życia zakonnego oraz do posługi misyjnej, aby nie zabrakło tych, którzy z odwagą będą głosić piękno Ewangelii innym narodom. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za tych, którzy modlitwą i ofiarą wspierają misje, aby Pan Bóg wynagrodził ich dobre serca. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za zmarłych misjonarzy i misjonarki, by wspólnie ze świętymi chwalili Boga w niebie. Ciebie prosimy…
– Módlmy się za nas samych, abyśmy w naszych rodzinach i środowiskach nauki i pracy podejmowali codzienną modlitwę różańcową i wspierali misyjne dzieło Kościoła. Ciebie prosimy…
Boże, nasz Ojcze, Ty z miłością pochylasz się nad swoimi dziećmi, bo chcesz być blisko nas. Przyjmij nasze prośby i prowadź nas do zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Rozważania różańcowe (tajemnice światła)

Zachęceni słowami Matki Bożej objawiającej, że różaniec to ratunek dla świata, chcemy misyjnym różańcem otoczyć cały świat i uczynić go, zgodnie z pragnieniem Pauliny Jaricot, modlitwą wszystkich.
1. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie
Panie Boże, wiem, że w Afryce wielu ludzi bezskutecznie oczekuje na pomoc medyczną. Z braku lekarstw i szczepionek umierają na najróżniejsze choroby. Spraw, abym umiał im współczuć. Naucz mnie o nich myśleć, zamiast zamykać się w swoich – często niewielkich – bólach czy dolegliwościach.
2. Cud w Kanie Galilejskiej
Panie Boże, życie w nędznych barakach dla wielu ludzi z Ameryki bywa nie do zniesienia. Uciekają więc na ulice i staja się przestępcami. Dzieci doznają przemocy, żyją w strachu, doświadczają niesprawiedliwości. Często demoralizuje je przestępczość dorosłych. Spraw, abym umiał żyć oszczędnie, dziękując za wszystko, co mam i starał się uczynić coś dobrego dla tych, którzy nic nie mają.
3. Głoszenie Królestwa Bożego i wzywanie do nawrócenia
Panie Boże, w bogatej Europie, która wydała tylu misjonarzy, dzisiaj tak wielu ludzi traci wiarę. Dzieci często mają wszystko, ale brakuje im wychowania w wierze. Wiele z nich dotyka samotność, ponieważ rozpadają się ich rodziny. Spraw, abym umiał pielęgnować pokój w sercu moim i najbliższych. Wezwij też spośród nas wielu nowych misjonarzy.
4. Przemienienie na górze Tabor
Panie Boże, ludzie Oceanii pragną poznać Twojego Syna, lecz wciąż nie mogą Go spotkać. Na małych wyspach jest wielu turystów, ale nie ma miejsca dla Ciebie, a w rozrzuconych daleko od siebie wioskach jest wiele nędzy i obojętności. Spraw, aby znaleźli się misjonarze, którzy ludziom Oceanii zaniosą Dobrą Nowinę, a mnie uczyń swoim narzędziem w głoszeniu innym Bożej miłości.
5. Ustanowienie Eucharystii
Panie Boże, miliony azjatyckich dzieci spędzają dzieciństwo w fabrykach, przy produkcji dywanów, zapałek, cegieł, toreb, butów. Za ciężką pracę nie otrzymują jednak sprawiedliwego wynagrodzenia. Spraw, abym poczuł się bardziej odpowiedzialny za ich cierpienie, bardziej otwarty na okazywanie gestów przyjaźni i pomocy. Uczyń mnie bratem ludzi wykorzystywanych do ciężkiej pracy.

Czytanka różańcowa

Nie trzeba być wielkim, aby się modlić, ale trzeba się modlić, żeby być wielkim. Prawdę tę w swoim życiu odczytała sł. Boża Paulina Jaricot, która żyła we Francji w latach 1799-1862, w czasie bardzo trudnym dla Kościoła i dla wiary, jakim był okres po rewolucji. Mając zaledwie 17 lat, zainteresowała się trudnym losem swoich rówieśników z biednych rodzin, szukając dla nich pomocy. Dowiedziawszy się o potrzebach misjonarzy w Chinach i o trudnej sytuacji ludzi w krajach misyjnych, postanowiła zorganizować dla nich konkretną pomoc. Zastosowała system cotygodniowych dobrowolnych składek na misje, który okazał się na tyle skuteczny, że szybko został rozpowszechniony w parafiach we Francji. I tak w 1822 r. powstało trwające do dziś Dzieło Rozkrzewiania Wiary. Widząc owoce i skuteczność tego dzieła, papież sto lat później wziął je pod swoją opiekę i uczynił powszechnym w całym Kościele.
Młody wiek Pauliny nie przeszkadzał jej czynić wielkich rzeczy, a młodzieńczy zapał i entuzjazm wiary zapoczątkował w 1826 r. Żywy Różaniec. Odkryła wielką wartość różańca jako modlitwy wszystkich ludzi. Przejęta losem Francji i upadkiem moralnym, jaki obserwowała po rewolucji, Paulina organizuje tzw. piętnastki, przydzielając każdemu losowo wybraną tajemnicę różańcową. Różaniec stał się wspólną modlitwą dla wyproszenia miłosierdzia dla grzeszników, a jednocześnie narzędziem współpracy misyjnej. Jej wielkim pragnieniem było: „uczynić różaniec modlitwą wszystkich”. Dlatego należy pamiętać, że Żywy Różaniec powstał dla misji i tam, gdzie on jest, nie może zabraknąć modlitwy za misje.
Dziś koła różańcowe, składające się z 20 osób, stanowią największą wspólnotę modlitewną w Kościele. Statut Żywego Różańca określa, czym jest ta modlitewna wspólnota, jaka jest jej duchowość i struktura organizacyjna oraz jakie są zadania jej członków. Są trzy obszary zaangażowania członków róż różańcowych: osobisty, wspólnotowy i apostolski. Jeśli chodzi o ten ostatni, to członkowie Żywego Różańca czynnie włączają się w apostolską posługę Kościoła. Czynią to najpierw przez modlitwę, polecając Bogu intencje wskazane przez papieża, zarówno te stałe (prośba o pokój na świecie oraz o błogosławieństwo dla rodzin), jak i te wskazane na dany miesiąc lub w związku z ważnymi wydarzeniami dziejącymi się w świecie.
Szczególnym zadaniem apostolskim, podejmowanym przez Żywy Różaniec, zgodnie ze wskazaniem założycielki, sł. Bożej Pauliny Jaricot, jest troska o wsparcie misyjnego dzieła Kościoła. Wraz z modlitwą członkowie Żywego Różańca składają ofiarę na cele misyjne.
Apostolska postawa wyraża się również czynnym udziałem w życiu wspólnoty parafialnej. Wspierają wszystkich duszpasterzy i parafian modlitwą, uczestniczą w liturgii i nabożeństwach, troszczą się o chorych i ubogich, pomagają innym lepiej poznać i umiłować modlitwę różańcową.
Trzymając różaniec w ręku, starajmy się „Uczynić różaniec modlitwą wszystkich”. Prośmy o rozwój Żywego Różańca w Polsce i na świecie oraz o wyniesienie na ołtarze sł. Bożej Pauliny Jaricot. Prosząc o to, wołamy dziś: Panie, „Oto ja, z różańcem, poślij mnie”.

Ks. Jacek Gancarek, moderator Żywego Różańca